Politikacının rüyası
Elli yıllık politik yaşamı boyunca milletvekili olma rüyasıyla yaşayan… İzmir siyasetinin ufak tefek, minyon tipli ve nüktedanlığı ile namı değer CHP’li İbrahim ağabeyin cenazesini, arkası açık kasalı bir kamyonetle… Ödemiş’in bir dağ köyünden İzmir’e götürürken orman içindeki toprak yolda, yoğun kar yağışı yüzünden güçlükle ilerliyorduk. Bulunduğumuz yüksek rakımlı ormanlık bölgede yer gök bembeyazdı. Kamyoneti kullanan yaşlı şoför, üzüntümü bildiği için gereksiz yere konuşmamaya özen gösteriyordu. Birer sigara yaktık. Ne kadar yolumuzun kaldığını sordum. “Bir terslik olmazsa, yarım saat sonra şehre varırız; kar yağışı böyle devam ederse yakında yol kapanır.”dedi.
Bir ara, başımı çevirip, arka camdan kamyonetin açık kasasındaki İbrahim ağabeyin tabutuna baktım… gökyüzünden kopup gelen milyonlarca kar tanesiyle boyuna örtülüyordu. İçimde inanılmaz bir hüzün vardı; kızıyordum kendisine, “yahu! İbrahim ağabey, ömrün boyunca dağ bayır demeden köylere gidip gelerek hizmet ettin…şu kış günü olsun evinde otursaydın olmaz mıydı'”
Akşam karanlığında, köyden yola çıkmanın tehlikeli olduğunu söylenince… geceyi muhtarın evinde, köylülerle sohbet ederek geçirmiştik. Bütün gece sabaha kadar, gürül, gürül yanan odun sobasının etrafında arka arkaya gelen sıcak çaylarımızı içerek hep İbrahim ağabeyden söz ettik. Birlikte olduğumuz günleri... unutulmaz anılarımızı hüzünle tazeledik.
Ertesi gün öğle üstü, Karşıyaka Osman Bey Caminin geniş avlusunu, İbrahim ağabeyin cenaze namazına gelen partili milletvekilleri, belediye başkanları, belediye ve il genel meclis üyeleri ve dostları, sevenleri hınca hınç doldurmuştu.
Cenaze namazı beklenirken musalla taşının yanı başında, kendisini karşılamaya gelen… öbür dünyaya göç etmiş arkadaşları sordular:
“İbrahim Ağabey, dünyadakiler ne âlemde'”
“Ne âlemde olacak… eski hamam eski tas… değişen bir şey yok… herkes birbirini kazıklamaya devam ediyor… sözde cenazeme geldiler; camide bile politika yapıyorlar… İbrahim ağabeyleri nalları dikmiş kimin umurunda'” Herkes birbirine sallıyor. Çoğu benden kurtulduğuna seviniyor; üzüntüleri falan hepsi numara… fırsat bu fırsat diyerek boyna politika yapıyorlar…1980’lerde, SODEP Karşıyaka İlçe Kongresinde, başkan Adayı olan Zonguldak eski Milletvekili Kemal Anadol, adaylık konuşması yaparken, “Yolumuz tam sol, liderimiz Anadol,” diye slogan atarak onu Karşıyaka’da başımıza bela! eden Hüseyin Günlü de tabutumun başucunda üzüntülüymüş gibi numaradan nöbet tutuyor…
Musalla taşının önünde saf tutanlara, cenaze namazını kıldıran hoca üç defa arka arkaya seslendi,
“Hey cemaat, İbrahim ağabeye hakkınızı helâl edin.”
“Helâl olsun”
Sabah olmuştu…eşim omzumu dürterek uykudan kaldırdı, “Hüseyin, kalk… bak, İbrahim Ağabey, telefonda… seni istiyor”
Uyku sersemliği ile… gülmemek için kendimi zor tuttum… fakat beceremedim. Eşim,
“ Ne oldu... neden öyle gülüyorsun'”
"Boş ver."dedim.
Bir ara, başımı çevirip, arka camdan kamyonetin açık kasasındaki İbrahim ağabeyin tabutuna baktım… gökyüzünden kopup gelen milyonlarca kar tanesiyle boyuna örtülüyordu. İçimde inanılmaz bir hüzün vardı; kızıyordum kendisine, “yahu! İbrahim ağabey, ömrün boyunca dağ bayır demeden köylere gidip gelerek hizmet ettin…şu kış günü olsun evinde otursaydın olmaz mıydı'”
Akşam karanlığında, köyden yola çıkmanın tehlikeli olduğunu söylenince… geceyi muhtarın evinde, köylülerle sohbet ederek geçirmiştik. Bütün gece sabaha kadar, gürül, gürül yanan odun sobasının etrafında arka arkaya gelen sıcak çaylarımızı içerek hep İbrahim ağabeyden söz ettik. Birlikte olduğumuz günleri... unutulmaz anılarımızı hüzünle tazeledik.
Ertesi gün öğle üstü, Karşıyaka Osman Bey Caminin geniş avlusunu, İbrahim ağabeyin cenaze namazına gelen partili milletvekilleri, belediye başkanları, belediye ve il genel meclis üyeleri ve dostları, sevenleri hınca hınç doldurmuştu.
Cenaze namazı beklenirken musalla taşının yanı başında, kendisini karşılamaya gelen… öbür dünyaya göç etmiş arkadaşları sordular:
“İbrahim Ağabey, dünyadakiler ne âlemde'”
“Ne âlemde olacak… eski hamam eski tas… değişen bir şey yok… herkes birbirini kazıklamaya devam ediyor… sözde cenazeme geldiler; camide bile politika yapıyorlar… İbrahim ağabeyleri nalları dikmiş kimin umurunda'” Herkes birbirine sallıyor. Çoğu benden kurtulduğuna seviniyor; üzüntüleri falan hepsi numara… fırsat bu fırsat diyerek boyna politika yapıyorlar…1980’lerde, SODEP Karşıyaka İlçe Kongresinde, başkan Adayı olan Zonguldak eski Milletvekili Kemal Anadol, adaylık konuşması yaparken, “Yolumuz tam sol, liderimiz Anadol,” diye slogan atarak onu Karşıyaka’da başımıza bela! eden Hüseyin Günlü de tabutumun başucunda üzüntülüymüş gibi numaradan nöbet tutuyor…
Musalla taşının önünde saf tutanlara, cenaze namazını kıldıran hoca üç defa arka arkaya seslendi,
“Hey cemaat, İbrahim ağabeye hakkınızı helâl edin.”
“Helâl olsun”
Sabah olmuştu…eşim omzumu dürterek uykudan kaldırdı, “Hüseyin, kalk… bak, İbrahim Ağabey, telefonda… seni istiyor”
Uyku sersemliği ile… gülmemek için kendimi zor tuttum… fakat beceremedim. Eşim,
“ Ne oldu... neden öyle gülüyorsun'”
"Boş ver."dedim.